Ektiğimiz çiçekler bir gün solacak gece çökecek güneş batacak kış tekrar gelecek.
Kurduğumuz hayaller yikalacak bir gün.
Kışın geldigini gecenin çöktüğünü ve çiçeğin solduğunu kabullenmek lazım. Kabullenelim kurduğumuz düşlerin toz bulutuna dönüşeceğini. Bazen umut etmek yaraya tuz basmak gibidir.
Kabulleniş vazgeçiş degildir kabulleniş kabulleniştir.
Olduğu gibi olması gerektiği gibi akışa müdahale edilemeyeceğini kabullenmektir ve var olan var olmaya devam eden her şeyi kabul etmektir.
Kabulleniş acıtır ancak acıya acıya geçer acı.
Yaşadıkça biter hisler.
Kabullenmek lazım en çokta acıyı kabullenmek lazım. Olduğu gibi kabullenmek ve bazen mucedele etmekten vazgeçmek.
Unutmayalım savaş olmazsa kaybediş te olmaz.
Akıntıya karşı yüzmek beyhude bir çabadan ibaret.
Bırakalım akıntıya kendimizi kaderi kabullenmeyi deneylim bir de...
